มีตำนานเล่าขานว่า มีพี่น้อง 4 คน เป็นชายสองชื่อนายเกิ้นกับนายแก้น และหญิงอีกสองชื่อนางต้อกับนางตั้น โดยขณะกำลังขุดดิน ถากถาง ในแปลงการเกษตรของพวกตน เกิดลมฝนตั้งเค้าทะมึนมาแต่ไกล นางต้อและนางตั้นจึงรีบกลับบ้านก่อน ระหว่างทางเห็นรุ้งกินน้ำ กำลังใช้ขันทองคำตักน้ำกิน จึงเกิดความโลภอยากได้ขันทองคำนั้น นางต้อจึงถอดผ้าซิ่นเปลือยกายถือไม้ไล่รุ้ง รุ้งก็ตกใจทิ้งขันไว้แล้วสลายตัวไป สองพี่น้องแอบนำขันทองคำดังกล่าวไปซ่อนไว้ โดยไม่ยอมบอกเล่าให้ใครฟัง อยู่มาก็มีคนในบ้านมีอันเป็นไป เจ็บไข้ได้ป่วยเป็นประจำ จึงคิดว่าเป็นเพราะแย่งขันทองคำมาจากรุ้ง และไม่มีบุญวาสนาที่จะครอบครองขันทองคำ จึงนำขันทองคำไปฝากไว้กับพระ ปรากฏว่าคนที่ป่วยก็หาย แต่สองพี่น้องยังกังวลอยู่ จึงคิดจะนำขันทองใบนี้หล่อเป็นพระพุทธรูป ในสมัยนั้นมีช่างหล่อพระฝีมือดีอยู่บ้านกูบกองหล่อ แถวลำน้ำหินปูน ประเทศลาว ซึ่งอยู่ตรงกันข้ามกับ อ.ท่าอุเทน จ.นครพนม ในปัจจุบัน