วัดพลับพลาชัย เป็นวัดที่สร้างปลายกรุงศรีอยุธยาเป็นราชธานี ระหว่าง พ.ศ. 2227 - 2310 ในสมัยของสมเด็จพระรามาธิบดีที่ 4 พระเจ้าอยู่หัวบรมโกศ วัดนี้มีความสำคัญในสมัยก่อนเป็นอันมาก เนื่องจากเคยเป็นที่ประชุมกองทัพ และเป็นที่ฝึกอาวุธของทหาร และได้เคยมีพลับพลาที่ประทับของพระมหากษัตริย์ตั้งอยู่ ริมแม่น้ำเพชรบุรีด้วย เมื่อได้ก่อสร้างวัดแล้ว จึงพร้อมใจกันตั้งชื่อว่า วัดพลับพลาชัย ตามลักษณะของสถานที่ก่อนมีการตั้งเป็นวัดขึ้น อันเป็นมงคลนามที่เรียกขานกันมากว่า 200 ปีเศษ ลักษณะพื้นที่ของวัดเป็นที่ราบ มีถนนดำเนินเกษมตัดจากศาลากลางไปยังพระราชวังรามราชนิเวศน์ผ่ากลาง ทำให้พื้นที่ของวัดถูกตัดแบ่งออกเป็น 2 ส่วน คือ ส่วนพุทธาวาส ได้แก่ ที่ตั้งอุโบสถ วิหาร ศาลาการเปรียญ และส่วนสังฆวาส คือ ที่ตั้งโรงเรียนพระปริยัติธรรมและบาลี กฎิสงฆ์ เสนาสนะ ศาลาบำเพ็ญกุศล และศาลาเอนกประสงค์ จุดเด่น : ลวดลายแกะสลักบานประตูหน้าอุโบสถ และงานปูนปั้นโดยช่างชาวเพชรบุรี ข้อมูล : วิสาหกิจชุมชนท่องเที่ยวชุมชนเมืองเพ็ชร์