พระธาตุยาคู หรือ พระธาตุใหญ่ เป็นหนึ่งในโบราณสถานที่พบในเขตเมืองฟ้าแดดสงยาง ซึ่งเป็นเมืองโบราณที่มีการขุดค้นพบหลักฐานต่างๆ มากมาย โดยพระธาตุยาคูนั้นถึงสี่แยกบ้านเสมา ให้เลี้ยวขวาเข้าถนนลูกรังอีกประมาณ 500 เมตร พระธาตุยาคู เป็นเจดีย์ที่ใหญ่ที่สุดในเมืองฟ้าแดดสงยาง ส่วนฐานเป็นรูปสี่เหลี่ยมย่อมุม ประดับด้วยปูนปั้น มีบันไดทางขึ้น 4 ทิศ เป็นสถาปัตยกรรมสมัยทวารวดี ถัดขึ้นมาเป็นเจดีย์ทรงแปดเหลี่ยม ซึ่งเป็นรูปแบบเจดีย์ในสมัยอยุธยา ส่วนองค์ระฆังและส่วนยอด เป็นสถาปัตยกรรมสมัยรัตนโกสินทร์ จากลักษณะดังกล่าวขององค์พระธาตุฯ ที่ผสานรูปแบบการก่อสร้างไว้ถึง 3 สมัย ทำให้สันนิษฐานได้ว่า พระธาตุองค์นี้สร้างขึ้นในสมัยทวารวดี ต่อมาคงปรักหักพังไปตามกาลเวลาเพราะขาดการดูแลเอาใจใส่ ครั้นถึงสมัยกรุงศรีอยุธยา คงมีการสร้างเจดีย์ซ้อนทับฐานเดิม กระทั่งได้มีการต่อเติมส่วนยอดให้สูงขึ้นอีกในสมัยรัตนโกสินทร์ ภายในของพระธาตุองค์นี้ ชาวบ้านเชื่อกันว่า มีอัฐิของพระเถระที่ชาวเมืองเคารพนับถือบรรจุอยู่ สังเกตได้จาก การที่เมืองเชียงโสมเมื่อครั้งชนะสงคราม ได้ทำลายทุกสิ่งทุกอย่างในเมืองฟ้าแดดลง แต่ไม่ทำลายพระธาตุยาคู ด้วยเหตุนี้ ชาวบ้านจึงจัดให้มีเทศกาลบูชาพระธาตุประจำปี ระหว่างเดือนเมษายน พฤษภาคม เพื่อเป็นการขอฝนและความร่มเย็นให้กับหมู่บ้าน