ตั้งอยู่บริเวณกลางทุ่งนา ห่างจากหมู่บ้านเมืองปัง ตำบลอุ่มจาน อำเภอประจักษ์ศิลปาคม จังหวัดอุดรธานี ประมาณ ๑ กิโลเมตรเศษ พื้นที่เป็นเนินหลังเต่า มีต้นจำปาขาว หรือที่ทั่วไปเรียกว่าต้นลั่นทม ขนาดใหญ่อยู่เป็นจำนวนมาก แต่เดิมเป็นป่ารก เป็นที่ยำเกรงของชาวบ้านทั่วไปถือกันกว่าเป็นภูมิศักดิ์สิทธิ์ เนื่องจากวันพระใหญ่ ชาวบ้านมักเห็นดวงไฟสว่างลอยขึ้น จากเนินนี้กันเป็นประจำ และจากที่เป็นเนินดินสูง ทั้งยังมีอิฐเก่า เมื่อขุดลงไปบางส่วนก็เห็นแนวอิฐเรียงกันไป จึงเชื่อว่ากันว่าสถานที่นี้เป็นเจดีย์มาแต่เดิม เนินดินสูงก็คงเกิดจากเจดีย์ที่พังทลายลงมาแล้วเป็นเวลานาน ต่อมาภายหลังได้ตั้งเป็นวัดขึ้น ได้ชื่อว่าวัดโนนธาตุ ปฐมเจ้าอาวาสคือพระครูอุดมเจติยาภินันท์ (นุกูล ปสาโท) ได้ทำการก่อสร้างเจดีย์ขึ้น โดยได้บรรจุพระบรมสารีริกธาตุ พระพุทธรูปและพระธาตุของพระอริยะสาวกอีกเป็นจำนวนมาก เพื่อเป็นที่สักการะบูชาของเหล่าเทวดาและมนุษย์ทั้งหลายสืบไป ปัจจุบัน ต้นจำปาขาวในวัด ได้รับการยกให้เป็นรุกขมรดกของแผ่นดินใต้ร่มพระบารมี ในสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวมหาวชิราลงกรณ บดินทรเทพยวรางกูร เมื่อวันที่ ๑๕ กรกฎาคม พ.ศ.๒๕๖๑ โดยกระทรวงวัฒนธรรม