สิมวัดสนวนวารีพัฒนาราม ตั้งอยู่ภายในวัดสนวนวารีพัฒนาราม หมู่ที่ 1 บ้านหัวหนอง ตำบลหัวหนอง อำเภอบ้านไผ่ จังหวัดขอนแก่น สิมแห่งนี้สร้างขึ้นเมื่อ พ.ศ. 2460 เป็นอาคารก่ออิฐถือปูน ประเภท สิมทืบ ขนาด 3 ห้อง แผนผังรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า กว้าง 5 เมตร ยาว 7.5 เมตร มีใบเสมา ช้อนกัน 3 แผ่น วางปักรูป อุโบสถ 8 จุด ฐานอุโบสถ(สิม) เป็นฐานบัวลูกแก้ว ยกสูงจากพื้น ประมาณ 1 เมตร มีบันไดทางขึ้นด้านทิศตะวันออก ราวบันไดประดับด้วย นาคปูนปั้น 2 ตัว ผนังด้านหน้าทำเป็นช่องประตูโค้งแบบอิทธิพลช่างญวณ ขนาบข้างด้วยหน้าต่างซุ้มประตูโค้ง 2 ช่อง ผนังด้านทิศตะวันตกก่อทึบ ผนังด้านทิศเหนือ และทิศใต้แกะเป็นช่องหน้าต่างรูปซุ้มโค้งครึ่งวงกลมซ้อนเหลี่ยมกันสองชั้น ด้านละ 1 ช่อง ผนังด้านนอกเขียนภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่อง สินไซ (สังข์ศิลป์ชัย) เรื่อง นรกภูมิ ด้านในเขียนเรื่อง พระเวสสันดรชาชด เขียนเมื่อ พ.ศ. 2496 ผนังด้านทิศตะวันตกมีฐานชุกชีประดิษฐานพระพุทธรูปปางมารวิชัย ฝีมือช่างพื้นบ้าน หลังคาทรงจั่วสูง ชั้นเดียว โครงสร้างหลังคาทำด้วยไม้ประดับด้วยช่อฟ้า(โห่ง) ใบระกาและหางหงส์ ทำด้วยไม้ หลังคามุงด้วย แผ่นเหล็กซุบสังกะสี ด้านนอกมีเสาพาไล 18 เสา รองรับหลังคาระเบียงโดยรอบ ฮูปแต้ม (ภาพวาด) ด้านนอกเริ่มเรื่องจากผนังด้านทิศใต้ ไปทิศตะวันตก ทิศเหนือ สุดที่ผนังทิศตะวันออก และเรื่องไปต่อตอนจนจบที่ผนังทิศตะวันตกอีกครั้ง เนื้อหามาจาก สินไซ (สังข์ศิลป์ไชย) ด้านในของสิมเนื้อหามาจาก เวสสันดรชาดก คุณค่าของฮูปแต้มอยู่ที่อารมณ์และการถ่ายทอดของช่างซึ่งมีอิสระสูง ไม่มีกรอบหรือแบบแผนเคร่งครัดอย่างช่างหลวง บางครั้งคิดข้ามฉากไปมา บางคราวลืมตอนสำคัญ หรืออาจสอดแทรกฉากจินตนาการและภูมิรู้ของช่างในสมัยก่อน ผู้ดูฮูปแต้มจึงควรมีพื้นความรู้เกี่ยวกับนิทานพื้นบ้านอีสาน จะช่วยให้ติดตามหรือปะติดปะต่อเรื่องได้อย่างสนุก ประกาศขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถานและกำหนดขอบเขต ในราชกิจจานุเบกษา เล่ม 118 ตอนพิเศษ 127 ว. วันที่ 21 ธันวาคม 2544 พื้นที่โบราณสถาน 1 งาน 91.17 ตาราวา