มีประวัติแนวความเดิมร่วมกับพระธาตุปูแจเช่นเดียวกันคือ ปางเมื่อสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเสวยพระชาติเป็น ทรายคำ (กวางคำหรือกวางทอง) ได้เดินทางถึงม่อนดอยแห่งหนึ่งเป็นเนินสูงพอประมาณ จึงได้หยุดพักอยู่ ณ ที่แห่งนี้ ได้รับความสดชื่นร่มเย็น เพราะมีลมพัดจากปากถ้ำเล็ก ๆ บนดอยนั้น มองลงไปยังตีนเขาเบื้องล่างก็เห็นมีน้ำมากมาย หลังจากนั้นได้ดื่มกินน้ำทำให้เกิดอาการใจดี สถานแห่งนี้จึงได้ชื่อว่า ม่อนใจดี ตีนเขาที่มีน้ำมากก็ได้ชื่อว่า บ่อเว้อ ภายหลังได้มีการสร้างพระธาตุขึ้นได้เป็นที่นมัสการกราบไหว้บูชา เรียกชื่อว่า พระธาตุใจดี ซึ่งตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ของหมู่บ้านน้ำเลา