แม้จะได้รับการตั้งชื่อใหม่เป็น ‘วัดมงคลจินดาราม’ ทว่าชาวบ้านก็ยังคงเรียกด้วยความคุ้นเคยว่า ‘วัดไร่ขิง’ ตามชื่อของชุมชนแถบนี้ ซึ่งในอดีตเป็นที่อยู่ของชาวจีนและนิยมปลูกขิงกันอย่างแพร่หลาย 

วัดไร่ขิงนี้สังกัดคณะสงฆ์ฝ่ายมหานิกาย แต่ไม่มีหลักฐานแน่ชัดว่าสร้างขึ้นเมื่อใด อาศัยจากคำบอกเล่าว่า สร้างตั้งแต่ พ.ศ. 2394 หากสิ่งสำคัญซึ่งเป็นที่นับถือของผู้คนจำนวนมากก็คือ พระพุทธรูปหลวงพ่อวัดไร่ขิง ซึ่งประดิษฐานในพระอุโบสถ 

ตามตำนานเล่าว่าลอยน้ำมาและอัญเชิญขึ้นไว้ที่วัดศาลาปูน องค์พระพุทธรูปเป็นเนื้อทองสัมฤทธิ์ปางมารวิชัย พุทธลักษณะงดงามด้วยพุทธศิลป์ 3 สมัย คือ พระรูปผึ่งผายแบบเชียงแสน พระหัตถ์เรียวงามแบบสุโขทัย และพระพักตร์งดงามในแบบรัตนโกสินทร์ ประดิษฐานอยู่บนฐานชุกชี 5 ชั้น สันนิษฐานว่าเป็นฝีมือช่างสมัยไทยล้านนาและล้านช้าง พระอุโบสถของวัดเป็นศิลปะสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้น 

รอบพระอุโบสถมีวิหารประจำทิศต่างๆทั้งสี่ทิศ  ศาลาจัตุรมุขตั้งอยู่ด้านหน้าและด้านหลังของอุโบสถ เป็นศาลาทรงไทย 4 มุข มีมณฑปกลางสระน้ำ เป็นที่ประดิษฐานรอยพระพุทธบาทจำลอง ตั้งอยู่ด้านทิศตะวันตกของอุโบสถองค์หลวงพ่อวัดไร่ขิงเป็นพระพุทธรูปปางมารวิชัย ขนาดหน้าตักกว้าง 4 ศอก 2 นิ้วเศษ สูง 4 ศอก 16 นิ้วเศษ ประดิษฐานอยู่บนฐานอยู่บนฐานชุกชี 5 ชั้น เบื้องหน้าผ้าทิพย์ปูทอดลงมาองค์หลวงพ่อวัดไร่ขิงประดิษฐานเป็นพระประธานอยู่ภายในอุโบสถ หันพระพักตร์ไปทางทิศอุดร (ทิศเหนือ) ซึ่งหน้าวัดมีแม่น้ำนครชัยศรีหรือแม่น้ำท่าจีนไหลผ่าน จากหนังสือประวัติของวัดไร่ขิงได้กล่าวไว้ว่า สมเด็จพระพุฒาจารย์ (พุก) ได้อัญเชิญมาจากวัดศาลาปูน โดยนำล่องมาทางน้ำด้วยการทำแพไม้ไผ่หรือที่เรียกกันว่าแพลูกบวบรองรับองค์พระปฏิมากรณ์ 

เมื่อถึงหน้าวัดไร่ขิงจึงได้อัญเชิญขึ้นประดิษฐานไว้ภายในอุโบสถ ตรงกับวันขึ้น 15 ค่ำ เดือน 5 ซึ่งเป็นวันสงกรานต์พอดีจึงมีประชาชนจำนวนมากมาชุมนุมกัน ในขณะที่อัญเชิญองค์หลวงพ่อขึ้นจากแพ สู่ปะรำพิธีได้เกิดอัศจรรย์แสงแดดที่แผดจ้ากลับพลันหายไป ความร้อนระอุในวันสงกรานต์ก็บังเกิดมีเมฆดำมืดทะมึน ลมปั่นป่วน ฟ้าคะนอง และบันดาลให้มีฝนโปรยลงมาทำให้เกิดความเย็นฉ่ำและเกิดความปิติ ยินดีกันโดยทั่วหน้า ประชาชนที่มาต่างก็พากันตั้งจิตรอธิษฐานเป็นหนึ่งเดียวกัน ว่า “หลวงพ่อจะทำให้เกิดความร่มเย็นเป็นสุข ดับความร้อนร้ายคลายความทุกข์ให้หมดไป ดุจสายฝนที่เมทนีดลให้ชุ่มฉ่ำ เจริญงอกงามด้วยธัญญาหารฉะนั้น” ดังนั้น วันดังกล่าวที่ตรงกับวันสงกรานต์หรือวันขึ้นปีใหม่ของคนไทย ทางวัดจึงได้ถือเป็นวันสำคัญ และได้จัดให้มีงานเทศกาลนมัสการปิดทองประจำปีหลวงพ่อวัดไร่ขิง สืบต่อมาจนถึงทุกวันนี้ตำนานหลวงพ่อวัดไร่ขิงนั้นจากคำบอกเล่าสืบต่อกันมา หรือที่เรียกว่า "มุขปาฐะ"

Although it has been renamed 'Wat Mongkol Jindaram', the locals still refer to it affectionately as 'Wat Rai Khing', named after the surrounding community that historically housed Chinese settlers who widely cultivated ginger.

Wat Rai Khing belongs to the Mahanikaya sect of Buddhism, but there is no definitive evidence indicating the date of its establishment. According to local lore, the temple was founded in 1851. However, what draws many devotees is the revered statue of Luang Pho Wat Rai Khing, situated within the temple's assembly hall.

Legend has it that the statue floated on the river and was brought to Wat Sala Poon. This image is a bronze statue in the Mara Vijaya posture, showcasing exquisite artistry from three distinct periods: the Chiang Saen style for its form, the Sukhothai style in its graceful hand position, and the enchanting face reminiscent of the Rattanakosin era. It rests upon a five-tiered base, believed to be crafted by artisans from the Lanna and Lan Chang regions. The assembly hall exhibits early Rattanakosin architectural style.

Encircling the hall are four directional vihara, while a four-gabled hall stands at both the front and rear of the main building. Positioned within a pond, a pavilion houses a replica of the Buddha's footprint, located on the western side of the assembly hall. Luang Pho Wat Rai Khing, a Mara Vijaya Buddha statue, has a lap width of approximately 4.2 Thai cubits and a height of 4.16 Thai cubits, resting on a five-tiered base. The stately Buddha image sits facing north towards the river Nakhon Chai Si, also known as the Ta Chin River.

According to the temple's history, Somdet Phutthacharn (Puk) invited the statue from Wat Sala Poon by floating it on a bamboo raft, known locally as a "phaa luk bua," which supported the statue during its journey. Upon arriving at Wat Rai Khing, the statue was ceremoniously enshrined on the full moon night of the fifth month, coinciding with Thai New Year or Songkran, drawing a large crowd.

As the devotees lifted Luang Pho from the raft to the ceremonial platform, an astonishing phenomenon occurred: the bright sunshine suddenly vanished, giving way to dark, heavy clouds, tumultuous winds, and thunder, followed by a refreshing rainfall. This transformation brought a sense of joy and relief to all present as the people collectively prayed for peace and happiness, hoping "Luang Pho will bring calmness, dispel heat and suffering, just like the refreshing rain nourishing bounteous harvests."

Consequently, this day, coinciding with Songkran, has been deemed significant, leading the temple to celebrate the annual festival of offering gold leaf to Luang Pho Wat Rai Khing, a tradition that continues to this day, passed down through generations in the form of oral storytelling, also known as "mukpath."

Wat Rai Khing

วัดไร่ขิง

虽然新名字是“万荣金达寺”，但当地居民仍然亲切地称其为“姜园寺”，因该地区曾是华人聚居地，广泛种植姜。

姜园寺隶属于大乘佛教僧团，但没有确凿的证据表明其建立的具体时间。根据传说，该寺建于公元1851年，深受众人崇拜的则是供奉在大殿里的“姜园寺佛像”。

据传，这尊佛像是漂流而来的，后来被请到沙拉普寺。佛像为青铜铸造，态势为“镇压魔王”造型，佛像的艺术风格融合了三个时期的特点：其身形源于清莱风格，手势优雅为素可泰风格，面孔则为泰国曼谷风格。佛像矗立在五层的基座上，推测其技艺出自兰纳泰国和老挝的工匠之手，而寺庙本身又展示了早期曼谷时代的建筑风格。

大殿周围有四个方位的殿堂和位于大殿前后方的四方亭，四方亭是泰式建筑，中央有一座水池和坐落于其上的佛足印模型，位于大殿的西侧。姜园寺佛像的坐姿宽度为4尺2寸，高度为4尺16寸，神像长年屹立于五层的基座上。佛像前铺设了佛教寺庙典雅的织物，姜园寺佛像在大殿内供奉，朝北而坐，寺前流经的是乍汇河或称为清河。

根据姜园寺的历史书籍，曾有大法师（扶）将其从沙拉普寺请来，沿河而下，利用竹筏将佛像运送至此。当抵达姜园寺时，正逢农历五月十五，恰巧是泰国的水灯节，吸引了众多民众前来聚集。在把佛像从筏子抬起到祭坛时，奇迹发生了：炙热的阳光突然消失，原本热烈的水灯节也因乌云密布、狂风骤雨而转凉，民众欢欢乐乐地感受到了清凉的雨水，充满了喜悦与祝福。

来到此地的民众纷纷齐心祈祷，希望“佛主能带来宁静和快乐，消弭灾害，解除痛苦，像蒙恩的雨水滋润万物，丰收富饶。”因此，该节日，恰逢传统的水灯节，也被寺庙视为重要日子，继续举办每年祭拜姜园寺佛像的活动，一直延续至今，姜园寺佛像的传说也在口耳相传中得以延续。

莱庆寺

ตี๋​น้อย

Hua Hin Beach

หาดหัวหิน

华欣海滩

ที่ Swiss Sheep Farm นี้เราสามารถให้อาหารแกะได้ สังเกตได้ว่าแกะ และสัตว์ทุกตัวของที่นี่ จะมีสุขภาพดีที่ดี ไม่ได้ผอม และหิวโซ อีกทั้งยังสามารถเข้าใกล้แกะได้อย่างใกล้ชิด แกะจะไม่ดุร้าย แบ่งพื้นที่เป็นโซนลานกิจกรรมกับร้านค้าได้ค่อนข้างดี มากลางวันจะค่อนข้างร้อน

At Swiss Sheep Farm, we have the opportunity to feed the sheep. It's evident that the sheep and all the animals here are in excellent health; they are neither thin nor starving. You can get quite close to the sheep, which are gentle and not aggressive at all. The farm is well-organized, with clearly designated areas for activities and shops. However, be prepared for the heat during the day, as it can get quite warm.

Swiss Sheep Farm

在瑞士羊场，我们可以喂羊。可以看到这里的羊和所有动物的健康都非常良好，没有瘦弱和饥饿的情况。而且我们可以很近距离接触这些羊，它们非常温顺。场地分配合理，活动区域与商店分开。虽然白天的阳光比较强烈，但整体体验非常愉快。

瑞士绵羊农场

วัดห้วยมงคล เป็นที่ประดิษฐานรูปเหมือนหลวงพ่อทวดองค์ใหญ่ที่สุดในโลก แต่เดิมใช้ชื่อว่า “วัดห้วยคต” ตั้งอยู่ในชุมชนบ้านห้วยคต ตำบลทับใต้ อำเภอหัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ต่อมาพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทรงพระราชทานนามใหม่จากห้วยคต เป็นห้วยมงคล เนื่องจากครั้งที่เสด็จมายังวัดนี้ได้มีดำริให้สร้างถนนใหม่ จากถนนดินเป็นถนนลาดยาง โดยพระราชทานนามให้เช่นเดียวกับชื่อวัด

Hua Hin's Huay Mongkol Temple is home to the largest likeness of Luang Phor Toh in the world. Originally known as "Huay Khot Temple," it is located in the Huay Khot community of Taph Tai sub-district, Hua Hin District, Prachuap Khiri Khan Province. Later, His Majesty the King graciously renamed it Huay Mongkol during a visit, where he also proposed the construction of a new road, transforming the dirt path into an asphalt road, which was named after the temple.

Huay Mongkol Temple

วัดห้วยมงคล

华蒙克寺是世界上最大的特别佛像——大佛祖形象的安放地。最初的名字为“会卡寺”，位于华欣区的会卡村，属于帕朱阿地区。后来，国王陛下赐予新名“华蒙克”，因为在他到访此寺时，考虑到修建一条新路，从泥土路改为沥青路，同时也把路的名称与寺庙的名字相同。

TripNiceDay

ตี๋น้อย

1.0

1.0

该用户尚未创建任何照片

该用户尚未创建任何地点

该用户尚未创建任何博客

ตี๋​น้อย

1.0

1.0

该用户尚未创建任何照片

该用户尚未创建任何地点

该用户尚未创建任何博客

ตี๋น้อย